તારીખ: ૧૨ માર્ચ, ૨૦૧૭
મિત્રો માફ કરજો આજે થોડી ભાગા-ભાગી માં હતો ઉપરથી મીડસેમ ની ચિંતા…જોકે હમણા હું કાંઇ લખવા નો જ નહતો કેમ કે સમય ના અભાવે કોઇ શોધ-ખોળ ના થઇ શકી. પરંતુ આજ ની અમદાવાદ ની મુસાફરી માં અનુભવેલી વાત કહેવા નું મન થયુ એટલે રાત ના અગ્યાર વાગે આ લખવા બેઠો, થોડી-થોડી ઉંઘ થાક ના કારણે આવે છે તો ભુલચુક માફ કરજો. ઉપર ની જહેરાત કોણે અને સુકામ બનાવી એ નથી ખબર અને હું આજે અતુલ્ય ભારત પર કાઇ કહેવા પણ નથી માંગતો. આજે હું વાત કરવા જઇ રહ્યો છુ, આપણી અમુક કુટેવો ની કે જે જિવન માં કદાચ વણાઇ ગય છે. જેમ કે જહેરાત મા બતાવ્યુ તેમ પાન ની પીચકારી મારવી, જાહેર વાહનો માથી કચરો બહાર ફેકવો વગેરે-વગેરે.
……..
જાજુ પકાવ્યા વગર પોઇંટ પર આવુ. હમના ભાઇ (મારુ) નું NIC (ગુગલેશ્વર મહારાજ નો સહારો લઇ ને NIC વીશે જાણી લેવું) માં સેલેક્શન થયુ છે. તો અમારા પ્રોગ્રામ ઓફીસર સાહેબ શ્રી. જનક ઠક્કર એ આર.સી.ટી.આઇ માં એક ઇનફોર્મલ મીટીંગ રાખેલી, જેમા હું, મારો પ્રિય મીત્ર બટુક (યશ 😉 આના વીશે પછી નીરાતે વાત કરશું) અને બીજા ગ્રુપ ના લોકો જેમા ખ્યાતી, પ્રુથ્વિશ, શિવાંગી, ઉત્સવી, કમન, મિતુલ અને રુપલ નો શમાવેશ થાય છે. આ બધા લોકો પોતાની જગ્યા એ ખુબજ હોશિયાર હતા. કોઇક ખાલી મારી જેમ અન્ય કામો માંજ આગળ પડતા હતા તો કોઇક ખ્યાતી ની જેમ અન્ય તો ખરુજ પણ સાથે-સાથે ભણવા માં પણ સારા હતા, કોઇક પરેડ કરીને આવેલુ તો કોઇક એ તો ખુદ NIC ઓર્ગનાઇસર તરીકે કામ કરેલુ, તો લોકો ને મળી વિચારો ની ઘણી હેરાફેરી કરી.
એમા થયુ એવુ કે બધી વાતો પતાવી અમે લોકો જમવા ગયા. અમારા સર એ તો પહેલીજ મુલાકાત માં લોકો ને ફ્લેટ કરી દિધા, કોઇ એમની પાસેથી મેનેજમેન્ટ શીખવા માગે છે તો મારા જેવુ કોઇ એમની જોડે મહત્તમ સમય વિચાર મંથન કરવા માગે છે. વાતો-વાતો માં સર પાસે થી એક વાત જણવા મળી કે એમણે એવુ નક્કી કર્યું છે કે એ મોટા ભાગ ની બધીજ વસ્તુઓ સ્વદેશી વપરશે અને ખરેખર એ ખાદીમ નો શર્ટ પહેરે છે તો સ્પઈકર નુ પેંટ. સાલુ એ વખતે અંદર થી મને થયુ કે હું આટલી બધી વાતો તો કરુ છુ પણ કાઇ પાળતો નથી. આતો થઇ એક વાત થઇ એ પછી અમે લોકો જમીરેવા આ’યાતા ત્યાંતો સર એ કહ્યુ કે ફિંંગરબાઉલ નઇ આવે તો હાથ જાતે ધોયાવો; અમે ના પડવા નુ કરણ પુછ્યુ તો સામે થી સણસણતો જવાબ આવ્યો, “જે લિંબુ પાણી માટે લોકો ૫૦-૫૦ રુપીયા ખર્ચે છે એ લિંબુ થી હાથ ધોવા યોગ્ય ના કહેવાય.” હું પણ આ વાત ને માનતો પણ સોફેસ્ટીકેશન ની હવા મા ક્યારે પણ આવુ કડક પગલુ લીધુ નથી.
……..
મે પહેલા પણ મારા બ્લોગ માં કહેલુ કે સ્વચ્છતા નુ બિડુ લઇને નીકળી તો જઇએ છીએ પણ ટ્રેઇન મા કે બસ માં અરે પોતાના વાહન માં પણ બારી ની બાર પડિકા ફેંકતા આપડે અચકાતા નથી અને પાચો વાંક કાઢીએ સરકાર નો પણ એ કેટલુક કરે ક્યાંક આપણી પણ પ્રામાણીક્તા આવતી નથી??? વાત તો આપણે સૌચાલયો ની કરીએ પરંતુ આપણાજ બાળકા ને રસ્તા પર પેસાબ કરવાનું કેવા વાળા પણ આપણેજ છીએ. વાતો તો ચાઈના ને બોયકટ કરવાની કરી એ પણ એપલ ના ફોન માં રોલા તો પડવાજ છે. રસ્તા પર કોઇ પાણી ઢોળે તો રાડો પાડી એ પણ રસ્તા પર પાન-માવા અને ગળફા થુંકતા આપણને શરમ જરા પણ નથી આવતી. અરે આપણે તો એટલી હદે જતા રહ્યા છીએ કે દેવી-દેવતા ના ફોટા નો ઉપયોગ કોઇ થુંકે નઇ એટલે કરીએ છીએ.
આ બધા ની વચ્ચે મને ગર્વ છે કે હું મુસાફરી દરમીયાન મારા થેલા ને જ કચરા ટોપલી તરીકે વાપરુ છું અને આજ થી એ પણ નક્કિ કરું છુ કે મહત્તમ વસ્તું સ્વદેશી વાપરીશ આજે જેમ હુ સર માંથી ઇનસ્પાયર થયો કદાચ કાલ કો’ક મારાથી થશે.
પણ હવે સ્વર્ગ માં જાવુ છે તો મરવુ તો મારેજ પડશે…:)
